Miła restauracja

Wstał więc i podszedł do Sakury, był ciekaw co się stało, że z takim zaciekawieniem na niego patrzy...

Stanął przed nią, przywitał się
- witaj
i popatrzył jej w oczy
-mogę się przysiąśc?

W miarę jak się zbliżał jego twarz zrobiła się widoczna. Sakura uśmiechnęła się do siebie
- To ty - powiedziała - zastanawiałam się kim jesteś. Nie mogłam zobaczyć twarzy. Jasne - tym razem uśmiechnęła się do niego - wino lepiej smakuje w towarzystwie

-raczej tak- uśmiechnął się serdecznie- nie zauważyłem cię na początku wybacz...

- Wybaczam - zaśmiała się - długo już tu tak siedzisz?

Gothreek usiadł koło Sakury stawiając na stole wcześniej zamówione wino i kieliszki.
- ja? od około godziny, przynajmniej tak myśle... straciłem rachube czasu a ty?

Hehehe- zaśmiał się Goth

- Ja chyba nie straciłam, ale siedzę tu od jakiejś pół godziny - pociągnęła łyk wina ze swego kieliszka, który własnie przyniesiono

-Pamiętasz naszą rozmowę na polanie koło jeziora? mówiłem o przeszłości, jednak do niej wróce... przypomniał mi się wczorajszy wieczór , a przynajmniej fragmęty , hehe byliśmy pijani jak świnie...- Goth patrząc w blat stołu uśmiechnął się.

pociągną pożądny łyk z kieliszka i przełknął cicho - to dopiero drugi dzień naszej znajomości a ja się czuję jak bym cię znał od dawna

- Świnie? - zdziwiła się - zachowywaliśmy się świńsko?

dziwne... przy tobie... przy was czuje się szczęśliwy... - powiedział cicho Goth

- Wesoła z nas gromada. A ja coś wypijemy to wszyscy robą się tacy szczęsliwi - nagle spoważniała - W pubie, ty jeden byłeś smutny. Można wiedziec dlaczego?

-Świńsko... trudno powiedziec nie pamiętam..., jedyne co mi utkwiło w głowie to to jak wracaliśmy do domów, zataczaliśmy się z jednego krańca drogi na drugi. Nawet nie pamiętam kto kogo odprowadzał, rano obudziłem się pod drzewem

- Hehe... ja pamiętam - uśmiechnęła się tajemniczo - Ale nie wiem czy ty chcesz wiedzieć... - dodała ciszej - No i nie wiem co się z tobą stało po tym gdy wyszedłeś ode mnie. - starała nie dać po sobie poznać radości jaka zagosciła w jej sercu, gdy dowiedziała się iż nie Goth nie pamięta co się stało. Jakby westchnęła z ulgą.

Goth spojrzał z ukosa na Sakurę...
- a czemu miałbym byc szczęśliwy?, nie mam rodziny, przyjaciół, zbajomych... nikogo. Od 3 lat błąkam się po świecie szukając szczęścia, lecz i tak nie wierze bym je kiedykolwiek znalazł. Jestem jak samotna wyspa na środku bezkresnego oceanu, która czeka na przypływ. Skoro nadejdzie, wyspa zniknie w odchłani morskiej. Tak samo jest ze mną... gdy umrę nic po mnie nie pozostanie, żadne wspomnienia, żadna historia... będzie tak jak bym nigdy nie istniał , jak bym się nie narodził... - Gothreek, zdjął wzrok z Sakury iwpatrzył się w swój kieliszek
- Topiąc swe problemy w alkocholu niczego nie zyskamy, pogorszymy tylko sytuacje.

- Przesadzasz - mruknęła - trzy lata to nie całe zycie. Jeszcze wszystko przed tobą. Nie wyglądasz mi na osobę starą. I jeszcze jedno... nie masz znajomych? Myślałam, ze się jednak znamy. Chyba, ze rozmawiam z obcym człowiekiem - powiedziała ostro

-znamy się... - uśmiechnął się Goth - niecałe dwa dni i wiem tylko jak masz na imie...

- Czy to w czymś ci przeszkadza? - jej ostry ton trochę złagodniał

- narazie wydaję ci się pewnie pesymistycznie nastawiony do świata, to jednak przejściowe... mam nadzieję że niedługo się o tym przekonasz- Goth uśmiechnął się tajemniczo...

- Przejściowe? Hmm... To znaczy, ze nie zawszt jesteś taki?

- oj tak nie zawsze...

- a ty? jak patrzysz na świat - spojżał na nią zaciekawiony?

- To dobrze - uśmiechnęła się i spojżała na zegarek - późno się robi.... znowu. Jak tak dalej pójdzie to nigdy nie skończę tej - zrobiła pauzę - roboty. I tak ostatnio nie mam głowy do pracy.- jej uśmiech zbladł

- Na świat staram się patrzeć obiektywnym wzrokiem, nie wnosząc w to uczuć... narazie to się sprawdza