Spalony domek

(niezłą mamy siłę rażenia :P)
-Taak. Chodźmy.
I poszli?

Thoqqua i Kyrie przyszli do jej domu.

i tradycyjnie juz staneli przed rozpadającą się parodią bramki :P

-hmm...nic się nie zmieniło - powiedział Thoqqua - cały czas jest tak samo dziwnie

kyrie wruszyła ramionami. Dawno już zdąrzyłą się przyzwyczaić.
-Dzięki za kolację.

Zostawię cię tutaj bo chyba już dojdziesz do siebie - powiedział patrząc na nią - tym razem jesteś trzeźwa - uśmiechnął się - o ile nie policzyłem kilku butelek w barze

-Nie- zaśmiała się -jestem trzeźwa jak nigdy :P- spojrzała w stronę drzwi- To już pójdę. Do zobaczenia.

Do jutra - powiedział z pewnością idąc już w swoją stronę z rękami w kieszeniach - Nie ma sprawy... Kolacja z tobą to czysta przyjemnośc - pomachał jej i poszedł

Uśmiechnęła się jeszcze i poszła do domu. Zamknęła drzwi, połozyła się na łóżku i spojrzała na krąg na ziemi. Przypomniały jej się wcześniejsza zdarzenia i zaczęła cicho płakac.

po dłuższej chwili stwierdziła, że chyba nie zdoła zasnąć w tym miejscu. Ciągle pachniało tu krwią. Wyszła otwierając przedtem wszystkie okna. Miała nadzieję, że zapach wywietrzeje.

Gdy wróciła wydawało jej się, że domek wygląda trochę dziwnie. Nie mogła jednak dociec o co chodzi więc po prostu poszła spać.

Obudziła się, posprzątała po wczorajszym incydencie i wyszła poszukać śniadania.

Thoqqua podszedł pod bramę, a raczej jej pozostałości z Kyrie
- dobranoc - powiedział ziewając - jeszcze muszę dojśc do siebie... ech

-Dojść do siebie? Heh, to fajnie brzmi- powiedziała i uśmiechnęła się- To do jutra!

Pa - powiedział i również się uśmiechnął - dawno się tak nie ubawiłem - i ruszył do siebie ziewając całą drogę

<dobarnoc...zzz...>

Wróciła do domu, rozłożyła ubrania do suszenia i poszła spać
<^^ do jutra :P>

Wstała, przeciągnęła się, ubrała i wyszła na poszukiwanie śniadania

Wróciła do domu, ostrożnie przytrzymując się ścian doszła do łóżka zabierając po drodze jedną z butelek wódki.
-Na znieczulenie- mruknęła sama do siebie i połozyła się.

Kyrie obudziła się i próbowała wstać. Po chwili zdecydowała pozostać w łóżku. Cała była zesztywniała, bolało ją wszystko, nawet miejsca, o których nie miała pojęcia, że je posiada. Niedbałym ruchem zrzuciła butelkę z posłania i spróbowała powoli się przeciągnąć.

Od drzwi rozległo się pukanie.

Kyrie nakryła kołdrą głowę (ale powoli) i jęknęła.

Ponownie rozległo się pukanie - Czy o tej porze nikt nie śpi? - spytał sam siebie i usiadł przed drzwiami - Poczekam - wyjął jabłko z torebki i zaczął jeść

Kyrie ponownie spróbowała wstać, jednak po chwili poddała się. Zesztywnienie mięśni było zbyt duże. Poszukała ręką pod łóżkiem jakiegoś naczynia z wodą przewracając zgromadzone tam szpargały